تحصیل در ایرلند

پدیده کمبود جمعیت در تحصیل در ایرلند دارای علل تاریخی است. سابقه سرشماری های ایرلند حاکی است که در سال ۱۸۴۱ این کشور بالغ بر ۸ میلیون نفر جمعیت داشت که ۷۵۰ هزار نفر بیش از مجموع جمعیت سه کشور نروژ، سوئد و دانمارک در آن هنگام بود. هزینه تحصیل در ایرلنداما به دنبال قحطی بزرگ سال ۱۸۴۶ بسیاری از مردم ایرلند در اثر فقر و گرسنگی جان خود را از دست دادند و آنانکه جانی داشتند جلای وطن کردند. در نتیجه، جمعیت ایرلند به یکباره رو به کاهش گذارده و در سالهای پس از آن نیز به تدریج دچار تقلیل بیشتری شد تا اینکه در سال ۱۹۶۱ به پایینترین سطح خود یعنی ۲/۸ میلیون نفر تنزل یافت.

در دو دهه گذشته الگوهای مهاجرت بطور قابل ملاحظه ای تغییر کرده است. شرایط تحصیل در ایرلندبعد از سالهای دهه ۱۹۷۰ که تعداد کمتری راه مهاجرت را در پیش گرفتند در دهه ۱۹۸۰ این روند مجدداً شتاب گرفته و تنها در سالهای ۱۹۸۵-۱۹۸۰ حدود ۲۰/۰۰۰ نفر و در نیمه دوم همین دهه هه ۱۳۷۰ نفر ایرلند را ترک کردند. اما در اوایل دههٔ ۱۹۹۰ همراه با رشد و توسعه اقتصادی ایرلند این فراز و نشیب ها کاهش یافته و مجموع مهاجرتها بین سالهای ۱۹۹۵-۱۹۹۰ به زیر رقم ۴۰۰۰۰ نفر تقلیل پیدا کرده و حتی تعدادی از مهاجرین به کشور خود بازگشته اند.

یکی از علل این نرخ بالای مهاجرت، عملکرد ضعیف اقتصاد ایرلند به ویژه در مقایسه با سایر کشورهای اروپائی بود. چنانچه در ماه مارس ۱۹۹۲ نرخ بیکاری به میزان بی سابقه ۲۱ درصد رسید که نزدیک به ۳۰۰/۰۰۰ نفر از جمعیت آماده کار را شامل میشد. در سایه توجه دولت به معضلات اجتماعی بیکاری و مهاجرت، با جذب سرمایههای خارجی و ایجاد مشاغل جدید راه رشد اقتصادی ایرلند هموار گشته و در سال ۱۹۹۹ مهاجرت ایرلندی ها روند معکوس یافته و تعداد ایرلندیها و غیرایرلندی هایی که از انگلیس به ایرلند رفته اند از تعداد ایرلندی هایی که به انگلیس مهاجرت نمودند بیشتر بود. مهاجرتهای بی رویه به کنترل در آمده است.